از حادثه تلخ خوزستان عبرت بگيريم تا از اين ديرتر نشده!

هيچ استاني از نظر توليد سالانه كشاورزي با خوزستان مقايسه و رقابتي نشده است و هيچ استاني مزايايي را كه منطقه آزاد اروند در اختيار شهروندان خوزستان قرار داده ارائه نكرده است.

علاوه بر اين ، خوزستان حداقل پنج تالاب رويايي دارد: هور بزرگ ، شاديجان ، شمبر ، ميانجاران و پاماج ، كه هر كدام مي توانند به عنوان صندوق پايدار ارز براي كشور درآمدزايي كنند. خوزستان همچنين داراي بيش از هزار مكان تاريخي ارزشمند است كه هر يك مي تواند مقصد گردشگري بي نظيري براي دوستداران فرهنگ ، تاريخ و ميراث طبيعي ايران و جهان باشد. دو ميليون درخت خرما در خوزستان و وجود نزديك به پانصد گونه پرنده در اين استان مي تواند براي رونق اقتصادي و گردشگري يك كشور كافي باشد و البته اين ليست افتخارآميز پايان كار نيست …

اگر مردم دهگل و بسياري از شهرك هاي خوزستان هنوز به آب آشاميدني دسترسي ندارند ؛ اگر مركز استان هنوز تصفيه خانه استاندارد ندارد. اگر بدترين راه مديريت پسماند و پساب در خوزستان ديده شود. اگر بدترين و پرآبترين محصولات با آب و هوا و موقعيت دشتهاي زراعي استان خوزستان ناسازگار باشد و اگر منطقه چشمه هاي گرد و غبار و مراكز بحراني فرسايش باد به طور مداوم در حال افزايش است ؛ فقط يك دليل وجود دارد! كه حاكمان خوزستان و ايران بر اين باور بودند كه براي توليد پول بيشتر و مشاغل بيشتر نيازي به رعايت استانداردهاي زيست محيطي در خوزستان نيست و اكنون طبيعت به سختي ضد طبيعت را مي نوشد. همان سيلي شديد كه اگر با توجه به واقعيت زيست محيطي كشور به سرعت ترتيب توسعه را تغيير ندهيم ، من در اصفهان ، فارس ، اروميه ، جازموريان ، تهران ، قم ، خراسان ، مازندران ، گلستان ، گيلان ، لرستان شنيدم. و شهرمحال و بختياري و … خواهند بود.

آيا عبرت مي گيريم يا هنوز كساني را كه مي خواهند الگوي توسعه را از خودكفايي در كشاورزي به امنيت غذايي تغيير دهند جاسوسان و نفوذي هاي دشمن و جلوگيري از ديده شدن و شنيدن آنها و … مي خوانيم ؟!