فارسي در آشپزخانه، رياضي در اتاق خواب!

به گزارش ديباروز ، روزنامه ايران وي نوشت: “ويروس كرونا مهارت هاي خواندن و نوشتن كودكان را بسيار تحت تأثير قرار داده است.” همچنين ممكن است فيلم هايي از دانش آموزان كلاس اول را در فضاي مجازي بخوانيد كه براي مثال گيلاس و طبل صابون مي خوانند. تصاوير نشان مي دهد كه امسال براي آنها خوب نبوده است و آنها از خواندن و نوشتن سود زيادي ندارند. آيا اين بچه ها واقعاً قادر به جبران اين آسيب ها در سال هاي آينده هستند؟ چه كاري بايد انجام دهيم؟

مشكلات والدين با مدرسه از طريق اينترنت
“مدرسه قرار بود جايي باشد كه اولين تعامل اجتماعي فرزندم را تجربه كنم.” جايي كه او با 40-30 كودك ارتباط برقرار مي كند ، دوست مي شود ، با كودكان آشتي مي كند ، از نظر جسمي فعال مي شود ، با هم مي دود و بازي مي كند ، اما اين اتفاق نيفتاد در دوره كرونا و فرزندان ما از اين تجربه ها محروم بودند. “اين مشاغل مادر يك بچه كلاس اول است:
“گروه سني در سالها تأثير زيادي در معاشرت و تقويت هوش كودك دارد. اين گروه براي دختر جواني مانند دخترم در مدرسه تشكيل شده است. دختر ما در ماههاي آخر سال بسيار احساس تنهايي مي كرد و مرتبا مي گفت كه چرا من دوست نداريد؟ ما مي گفتيم كه شما كسي را نمي بينيد. با او دوست شويد. “گذشته از مسئله اجتماعي شدن ، مسئله تحصيل نيز وجود دارد.”
مادر مي گويد: من و فرزندم از ساعت 11 صبح تا 1:30 آنلاين هستيم كه دو ساعت و نيم روي لپ تاپ و در كلاس است ، سپس تكاليف خود را انجام مي دهيم. مطمئناً ، اگر من كلاس اول كلاس نبودم ، او نحوه استفاده از لپ تاپ را نمي دانست و نمي توانست از آن فضا استفاده كند. وي در حال حاضر با دو يا سه دلال در حال تحصيل است. “نقش من به عنوان پدر و مادر به همان اندازه نقش معلم در ساختن كودك براي يادگيري مهم است.”
اما هركسي فرصتي ندارد كه مانند فرزندان مادري كه مي گويد فرزندش به راحتي قادر به خواندن و نوشتن نبوده است ، راه فرزندان خود را دنبال كند و براي تحصيل تلاش كند: “من شغل دارم و نمي توانم در خانه بمانم. به خانه برگرد ، ساعت هشت شب است. من مي توانم. مادربزرگ دخترم در كنار او است ، و همچنين يك بنده خدا كه كامپيوتر را نمي فهمد. پسرم نيز سرگرم كننده است و به هيچ وجه نمي داند ، به طور خلاصه ، او هيچ چيز ياد نگرفت. “من چند روز پيش به مدرسه او رفتم و گفتم:” چه شده ، پس معلم چه مي كند؟ “
مادر مي گويد: خوش به حال كساني كه خانه دارند. “من همان فرزند را دارم و با خودم مي گويم اميدوارم كه يك خواهر و برادر بزرگتر به فرزندانم كمك كنند.”
من در حال صحبت با مادر ديگري هستم كه سه فرزند دارد. هفت ساله ، نه ساله ، 16 ساله: “امسال به معناي واقعي كلمه شوكه شدم. در اواسط سال فهميدم كه وظيفه من نيست كه از سه فرزندم مراقبت كنم. من دادم همه چيز را بالا ببريد و اكنون بچه ها هر سه را دارند. من بايد ساعت 10 صبح با دانش آموز كلاس اول خودم روي لپ تاپ باشم ، چه كسي مي تواند براي آنها غذا تهيه كند؟ ” مطالعه مي كند يا نه. “
يكي ديگر از والدين مي گويد: “در اين زمان فاصله معلم و دانش آموز نيز خطرناك است و نقشي كه معلم كلاس اول براي ما بازي مي كند براي اين كودكان معني ندارد. سطح سواد در خانواده بسيار تأثيرگذار است ، و هر مادري دانش و دانش اجتماعي بيشتري دارد و اوقات خود را با فرزندان خود مي گذراند و با فرزندانش بهتر كار مي كند. او در وضعيت بهتري قرار دارد. “اكنون ، بر اساس سواد مادران ، بين فرزندان فاصله است.”

كودكاني كه بيشترين رنج را مي كشند
زهرا خماريان 26 سال سابقه تدريس در كلاس اول ابتدايي دارد و از مارس سال گذشته با شيوع كرونا ، آموزش آنلاين را آغاز كرد. وي گفت: “در سيستم آموزشي ، با شروع كرونا ، هيچ تغييري در اندازه و محتواي كتابهاي درسي ايجاد نشد ، و هيچ راه حلي جز شبكه شاد نبود و معلمان و خانواده ها آموزش نديدند.” من فكر مي كنم كودكاني كه والدينشان بي سواد يا فقير بودند بيشترين آسيب را ديدند. درست همانطور كه كودكان در كلاس اين مشكلات را تجربه كردند. “شكي نيست كه كلاس هاي اول و دوم بيشترين آسيب را ديده اند ، زيرا هرچه بچه ها كوچكتر باشند ، به حمايت بيشتري براي آموزش نياز دارند.”
به گفته اين معلم باتجربه ، سواد از چهار م readingلفه تشكيل شده است: خواندن ، نوشتن ، صحبت كردن و گوش دادن. اما در مدارس ما مهارت هاي مهمي مانند صحبت كردن و گوش دادن ناديده گرفته مي شوند. يعني قبل از اينكه شخص وارد فضاي مجازي شود ، فرصتي براي صحبت و شنيدن وجود نداشت. عدم يادگيري اين دو مهارت مي تواند بسيار مضر باشد. “اكنون كه سيستم آنلاين است ، آسيب بيشتر است.”
به گفته وي ، مشكل ديگر معلمان و والدين است: “بسياري از معلمان توانايي استفاده از فضاي مجازي را ندارند ، به ويژه معلماني كه سابقه طولاني دارند و معمولاً از اين فضا دور هستند. مسئله دوم خانواده ها است. در عمل ، خانواده ها هيچ آموزشي در مورد چگونگي مقابله با اين بحران و چگونگي راهنمايي فرزندان خود دريافت نكرده است. سال آينده.”
وي درباره دشواري اين مسئله مي گويد: “در كلاس اول ، وقتي مي خواهيم علائم و الفبا را به كودكان بياموزيم ، معمولاً اوايل سال در كلاس با مشكل روبرو مي شويم زيرا بسياري از كودكان در وهله اول با هم ارتباط برقرار نمي كنند.” تدريس در كلاس اول. اكنون آن را فرضي تصور كنيد. به عنوان مثال ، من مجبور شدم شش يا هفت فيلم كوتاه براي كودكان بسازم تا يك نشانه را آموزش دهم. روش نوشتن ، خواندن و … وقت گير بود. من معمولاً روزانه 8 ساعت وقت صرف ساختن اين فيلم ها مي كنم. داشتم فيلم مي ساختم و برمي گشتم تا مشكلات بچه ها را يادآوري كنم. والدين دانش آموزان كلاس اول معمولاً بي تجربه هستند ، خصوصاً كساني كه فرزند اول خود را دارند. معلم نيز بايد براي اين والدين وقت بگذارد. استرس والدين را كاهش دهيد و به آنها بياموزيد كه چگونه با فرزندان خود كار كنيد و به آنها ديكته كنيد. چگونه دست بچه ها را بگيريم و … زيرا ما اغلب در مدرسه دست بچه ها را مي گيريم تا علائم را ياد بگيريم. اين تمرينات اكنون با حلقه مياني براي مادران انجام مي شود. “اينها واقعاً مادراني هستند كه مسئوليت آموزش در كشور را دارند و اين براي مادراني كه چند فرزند دارند بسيار دشوار است.”
پروانه بيگي ، مدير يك دبيرستان غير دولتي گفت: “تأثير تعداد دانش آموزان در دوره ابتدايي نيز بسيار مهم است.” مدارس غيردولتي كه در اين زمان دانش آموزان كمتري دارند ، بسيار بهتر از دانش آموزان مراقبت مي كنند بيشتر از يك مدرسه دولتي 40 نفره. “آنچه معلمان و دانش آموزان با اين ويدئو قرار ملاقات مي گذارند به اين دليل است كه تعداد دانش آموزان كم است و آنها مي توانند به صورت جداگانه درس را مرور كنند ، اما تعداد بيشتر دانش آموزان اين احتمال را كاهش مي دهد.” و دانش آموزان كلاس دوم كه در مدارس غير دولتي تحصيل كرده اند امسال از اين مزايا بهره مند شده اند. “
من نمي دانم آيا سال تحصيلي بعدي يك سال بدون كرونا خواهد بود يا نه؟ سالي كه كودكان بدون نگراني از بيماري به مدرسه مي آيند و درس مي خوانند. گذشته از اين ، كرونا امسال سال متفاوتي را براي دانش آموزان ديده است كه تجربه رفتن به مدرسه و يادگيري خواندن و نوشتن را از بسياري افراد سلب كرده است.
انتهاي پيام